Spektakl taneczny „Uwaga” teatru O.de.la jest bliski ekspresji naturalnej. Polega na spontanicznym, nieintencjonalnym uzewnętrznieniu i wyrażaniu treści psychicznych w formach ruchowych.
Choreografia ta jest eksperymentem. Czy ciało poddane działaniu barwy może stanowić narzędzie do budowania struktury choreograficznej? Czy ciało poddawane działaniu barw posługuje się jakimś uniwersalnym językiem?
Goethe jako pierwszy badał działanie barw na organizm człowieka (wpływ fizjologiczny) i na jego emocje (wpływ psychologiczny). Według niego światło – barwa – emocje tworzą łańcuch przyczyn i skutków. Praca choreograficzna w Uwadze jest próbą zrozumienia tego zjawiska. Artyści koncentrują się na szukaniu w sobie wibracji wywołanych przez wizualizację koloru, sprawdzają jak kolory rezonują ze sobą, szukają rytmu barwnego w tryptykach. Wibrację, rezonans i rytm można zobaczyć w ciałach tancerzy wystawianych na działanie barw. Muzyka i dźwięki użyte w choreografii służą pogłębieniu działania barwy na ciało tancerza.
Teatr o.de.la stawia pytania o treści wewnętrzne niesione przez barwy. „Ekspresywność sztuki powstaje poprzez mniej lub bardziej świadome wykorzystanie przez twórcę tak zwanego „efektu emocjonalnego”, czyli nośników wartości emocjonalnych, tkwiących w poszczególnych kolorach i zjawiskach barwnych. Emocjonalna wartość barwy zależy od indywidualnych właściwości systemu nerwowego człowieka, a w tym wrażliwości percepcyjnej aparatu postrzegania, emocjonalnej sfery osobowości, a także doświadczenia indywidualnego osobnika w odbiorze i wyrażaniu treści emocjonalnych.
Ciało tancerza to nośnik barwy i jej wpływu na motorykę, emocje, zachowanie. Muzyka pomaga doznawać barwy, czasem potęguje, a czasem zniekształca ich działanie. Choreografia wyznacza diagram, kontury wrażenia barwnego – ruchowego. Scenografia rysuje przestrzeń eksperymentu. Wizualizacje docierają do oka obserwatora.
Szczegóły na stronie: www.cricoteka.pl/pl/spektakl-uwaga-teatru-o-de-la/
